Vrijwillig contactherstel is een proces waarbij een ouder en een kind, die door omstandigheden geen contact meer hebben, op vrijwillige basis proberen om hun relatie te herstellen. Dit gebeurt zonder dat een rechter de verplichting oplegt. Het is een proces dat gericht is op het welzijn van het kind en het verbeteren van de band tussen ouder en kind.
De ouder die het contact wil herstellen (bezoekouder) , kan het initiatief nemen om hierover in gesprek te gaan. Dit kan rechtstreeks met de zorgouder (indien mogelijk) of via een bemiddelaar.
Beide ouders gaan akkoord met het contactherstel. Als er spanningen of conflicten zijn, kan voorafgaande bemiddeling helpen om tot overeenstemming te komen.
Contactherstel op vrijwillige basis heeft een aantal voordelen omdat het een proces is dat niet wordt afgedwongen daardoor vaak meer ruimte is voor een positieve ontwikkeling, een juridische strijd wordt vermeden, ouders houden zelf de controle en vanuit wederzijdse goodwill kunnen toch duurzame resultaten gerealiseerd worden.
Als het niet mogelijk is om vrijwillig tot een contactherstel te komen, kan de ouder via een advocaat een verzoek indienen bij de familierechtbank. De rechter kan dan een regeling opleggen en eventueel begeleiding of bemiddeling verplichten.( link verplicht contactherstel)
Vrijwillig contactherstel vraagt van alle betrokkenen een open en constructieve houding. Het gaat om het welzijn van het kind en het herstellen van een waardevolle ouder-kindrelatie. Door geduldig en respectvol samen te werken, is de kans op succes groter.